ข้อเสียที่ใหญ่ที่สุดคือเตียงถูกออกแบบมาสำหรับเด็กอายุระหว่าง 1 ปีครึ่งถึง 3 ปีครึ่ง ดังนั้นจึงมีประโยชน์ใช้สอยได้ไม่นาน นอกจากนี้ยังสร้างขั้นตอนพิเศษในการเปลี่ยนผ่านเมื่อเด็กโตจากเตียงเด็กวัยหัดเดินและกลายเป็นเตียงแฝด ซึ่งเป็นเหตุผลที่ผู้ปกครองส่วนใหญ่ข้ามขั้นตอนนี้ ตามที่กล่าวไว้ข้างต้นเป็นข้อดี เตียงนี้มักจะต่ำลงกับพื้น ทำให้เข้าออกได้ง่ายขึ้น ซึ่งอาจเสียเปรียบได้เพราะเข้าออกง่ายกว่า และจะทำอย่างนั้นเมื่อควรพัก นอนอยู่บนเตียง. หากซื้อทั้งเตียงเด็กและที่นอนสำหรับเด็กวัยหัดเดิน คุณจะต้องระมัดระวังเนื่องจากบางบริษัทออกแบบให้มีขนาดที่แปลก และคุณสามารถซื้อผ้าปูที่นอนและเครื่องนอนจากบริษัทนั้นได้เท่านั้น ซึ่งทำให้ราคาสูงขึ้นเล็กน้อย แผ่นเปลมาตรฐานคือ 52 x 27

ข้อดีของเตียงธรรมดา

พ่อแม่หลายคนโตมากับเตียงคู่หรือใหญ่กว่า และใช้มันจนกว่าพวกเขาจะย้ายออกหรือไปเรียนที่วิทยาลัย ดังนั้นพวกเขาจึงชอบเตียงคู่มากกว่าเพราะมีข้อได้เปรียบในระยะยาว แทนที่จะต้องเสียเงินซื้อเตียงอื่นในภายหลัง การเปลี่ยนจากเปลเป็นเตียงปกติ ทำให้คุณไม่ต้องย้ายเด็กจากเตียงเด็กวัยหัดเดินไปที่เตียงปกติอีกต่อไป การตรงไปที่เตียงธรรมดา คุณจะต้องจัดการกับอารมณ์ที่ผูกมัดกับเตียงเพียงครั้งเดียวเท่านั้น หลายคนรู้สึกว่าเป็นการเสียเงินเพื่อลงทุนซื้อเตียงสำหรับเด็กวัยหัดเดิน ดังนั้นจึงเลือกเตียงปกติ เตียงปกติอาจทำให้เด็กเข้าและออกจากเตียงช้าลงเนื่องจากอยู่สูงจากพื้น

ด้วยเหตุผลด้านความปลอดภัย และเพื่อให้เด็กรู้สึกปลอดภัย คุณจะต้องวางเตียงชิดผนัง บางคนจะทำสิ่งนี้เพราะความจำเป็นสำหรับพื้นที่ แต่สำหรับผู้ที่มีพื้นที่และชอบรูปลักษณ์ของเตียงที่อยู่ตรงกลางห้อง อาจถือว่าเสียเปรียบ มีค่าใช้จ่ายในการซื้อราวกันตกและต้องแน่ใจว่าเตียงสามารถรองรับราวกั้นเตียงได้ เพื่อช่วยป้องกันไม่ให้เด็กตกจากเตียงได้ง่าย เตียงเหล่านี้สูงจากพื้นเล็กน้อย และเด็กอาจหล่นลงมาได้ไกลกว่านั้น ในกรณีนี้ คุณอาจต้องการวางหมอนไว้บนพื้นเพื่อช่วยให้แรงกระแทกนุ่มนวลหากตกลงมา ผู้ปกครองบางคนเริ่มต้นด้วยที่นอนบนพื้นเพื่อไม่ต้องกังวลว่าลูกจะหกล้มในตอนกลางคืน